ارتین

شهادت واژه ای آشنا برای همگان ونیزاصظلاحی پر محتوا و با نماد رنگ سرخ که نشان از غیرت و مردانگی دارد ، در وجود خود گنجانده است . شهادت هنر مردان خدا است . شهادت باب ورود به بهشت برین است .
آری شهادت یعنی گسستن از دنیا و پیوستن به حق.شهادت یعنی حب دنیا را از یاد بردن.دنیای امروزی ما آنقدر کوچک است که توصیف اینچنین واژه های مهم و با ارزش در گرانبهایی را نمی تواند در خود جای دهد.
فرهنگ شهادت در میان ما ایرانیا ن ،فرهنگی مقدس و ارزشی به شمار می آید.در جای جای قرآن شهادت مورد توجه بوده و خداوند نوعی این امر عظیم اشان را در قرآن مورد تاکید قرار داده است.شهادت افتخار است.شهادت نوعی عزت است،شهادت سعادت همیشگی است،شهادت رهایی از زندان است .شهادت میراث به جا مانده از اولاء الله است .شهادت چراغ هدایت ملت هاست.شهادت هدیه الهی است.شهادت در راه خدا رفتن است.شهادت از عسل شیرین تر است و در نهایت اوج بندگی معبود است.گسستن و رهایی جستن از این دنیا وپیوستن به دنیای باقی و آن هم در راه خدا و برای رضایت و آسایش بندگانش را شهادت می گوییم . اصل و ریشه این واژه از سه حرف ش،ه،د بر می آید که گواهی دادن را در بطن خود پرورانده ولی این یک طرف مساله است و به قول معروف نیمه پر لیوان که ما آن را به عین می بینیم و اما الباقی داستان چیز دیگه است و درک آن برای هر کس امکان پذیر نیست.اصل شهادت عشق است و این عشق،عشق الهی است و نه حرف و حدیث دیگری.

شهادت تنها یک واژه خشک و خالی نیست
 و اصل ایمان،تقوا،شجاعت،شهامت،مردانگی و هزاران صفت زیبای عالم هستی را در وجودش می پروراند. شهادت از جمله مفاهیم والایی است که ویژه قیام ها و انقلاب های مکتبی و ولایی است . انقلاب ما از این قائده مستثنا نبوده ، بلکه با بهره گیری از فرهنگ غنی و متعالی اسلام ، شهادت را که می رفت به دست فراموشی سپرده شود ، روح و حیاتی تازه بخشید . نباید از نظر دورداشت که در جامعه ما استمرار فرهنگ شهادت ، ریشه در سوگواریهای منبعث از قیام عاشورای حسینی داشته و احیای آن به دست مصلحان دین ،با غبار رویی از چهره تابناک قهرمانان صحنه کربلا،صورت گرفته است . اگر سنت روضه خوانی و مراسم سوگواری نبود ،شاید هرگز خاطره ای از حماسه حسینی باقی نمی ماندولذا هرگزنمونه عینی و مجسم از شهید و شهادت که به مدد آن بتوان پای در میدان جهاد نهاد و پای مردی و جانفشانی کرد در دست نبود.
شهادت در این قاموس ،فدا کردن جان خویش در راه ارزش های انسانی و الهی و دست یابی به حیات ابدی است به همین دلیل اگر کسی فاقد مایه های معنوی باشد ،شهادت طلبی دگر معنا نخواهد داشت.

این خدا باوری و معاد اندیشی است که به شهادت معنا میدهد و از آنجا که در این موضوع جهان بینی ،شهید به حیاتی والا تر و لایزال دست می یابد ،جان نثاری اش معقول است وگرنه عاقلانه نیست که کسی برای دست یابی به رفاه و زندگی دنیای خود با دیگران ، از جان خودش در گذرد. شهادت و شهادت طلبی ،میوه شجره طیبه است که یکی از دو پیروزی را برای مجاهدان در دراه خدا نوید میدهد .
به فرموده امام خمینی(ره) : مقام شهادت ،اوج بندگی و سیر و سلوک در عالم معناست و نهایت ایمان همانا ایمان عاشقانه است . شهادت ارثی است که از اولیای خاص خدا به ما میرسد . شهید خورشیدی است که بر انقلاب پرتو می افکند و شهادت چراغ هدایت ملت هاست .این ملت با عشق به شهادت ،پیش رفت و این نهضت را به پیروزی رساند .این که ملت،شهادت  را خواست و گرایش به زندگی دنیوی را کنار گذاشت ، ، تحولی بود فرخنده که همواره باید آن را پاس داشت و نگذاشت با سرد و کمرنگ شدن شعله فروزان عشق و شهادت ،علایق دنیوی و مادی ،آنها را مسخ کرده ، از این سستی و فتور خونهای پاک شهدا از بین میرود .
اما سخن در این است که این پیام های الهی و سرود های رهایی را که به عنوان میراث عاشورای حسینی در کلام و پیام امام تجلی کرده بود،چه کسانی شنیدند و به جان دریافتند؟

به عبارت دیگر طلایه داران جانبازی و شهادت در این انقلاب و دفاع هشت ساله از کدامین قبیله بودند ؟
بی هیچ اغراق و تعارفی،بار اصلی بر دوش طبقات محروم و مستضعف بود. پس چه جای شگفتی است اگر پیشوای ستضعفان بفرماید: یک تارموی این کوخ نشینان و شهید داده ها به همه کاخ نشینان جهان ،شرف و برتری دارد.
بدیهی است که شهادت در راه خدا چیزی نیست که بتوان آن را با سنجش های بشری و انگیزه های مادی ارزیابی کرد ،لیکن مراقبت دلسوزانه از حال خانواده های شهدا و خدمتگذاری و احترام به ایشان یک تکلیف الهی است واین موضوع در حد امتیاز لفظی و عرفی کافی نبوده ،بلکه باید در متن قانون و در عمل پیاده شود تا آنجا که ، باید مصلحت پا برهنه ها وشهید داده ها ، بر مصلحت مرفهین بی درد ، مقدم باشد.
اما نزد امام ،دفتر فیض شهادت ،پرونده مختومه ای نیست که خدمت به خانوده شهدا آخرین برگ آن باشد بلکه برای آن عارف واصل ، فرهنگ شهادت سرچشمه پر فیضی است که فرزندان شهدا مظهر تراوش فیوضات آن محسوب می شود واز این جهت می فرمایند : چه افتخاری بالاتر از اینکه ما در تداوم انقلاب ،ذخیره ها عظیمی چو فرزندان محترم شهدا داریم که حضورشان یادآور شهادت ها و فداکاریهای رادمردان است که به برکت خونای پاک آنان ،انقلاب اسلامی بارور گردیده است ،با این تلقی از شهادت است که باید ملتمسانه دعا کرد که: خداوند دفتر و کتاب شهادت را همچنان به روی مشتاقان باز بگذارد وما را هم از وصول به آن محروم مکن .