ارتین

در ذره ذره تفکر شهادت طلبی زندگی موج می زند و با هیچ چسبی نمی توان این دو اندیشه متضاد را به هم نزدیک کرد و آنها را برخاسته از یک خاستگاه دانست.

روحیه مرگ طلبی ریشه در فلسفه نیهلیسم یا همان پوچ گرایی دارد. در این طرز تفکر فرد همه چیز را پوچ می بیند و چون به یک منشا قدرتمند معنوی چون ایمان و پرودگاری که همه چیز در ید قدرت اوست اعتقادی ندارد و همه چیز را در همین دنیای کوتاه خلاصه می کند، نمی توانند بی عدالتی ها و بدعهدی های روزگار را تحمل کند. فرد در این نحله فکری همه چیز را بی معنی و خالی از فایده و در انتها پوچ و بی ارزش می بیند؛ چرا که او به دنیای دیگری که در آن هر کس به جزای اعمال خود می رسد ایمانی ندارد، از این روست که همه چیز زندگی برای او بی اساس و بی قاعده و بر منشا جبری نازیبا و ناعادلانه بنا شده است.

روشنفکران بسیاری از جمله نویسنده رمان مسخ ،فرانتس کافکا، آلبرکامو، ژان پل ساتر و .... نیز نویسنده ایرانی صادق هدایت همه به نوعی به این طرز تفکر وابسته اند و چنانکه می دانیم رسوخ چنین تفکری سبب می شود تا صادق هدایت در فرانسه با گاز خودکشی کند و به تعبیر خود جبر زمانه را حداقل در مورد زمان مرگ بشکند و وقت مردن را خودش تعیین کند و این اوج فلسفه پوچ گرایی و مرگ طلبی است. اندیشه ای که حتی نمی توان کوچک ترین شباهتی با شهادت طلبی و مرگ آگاهانه برای بهتر شدن زندگی و ایثار جان برای بهره مند کردن دیگران از ذات زندگی در آن یافت.

در ذره ذره تفکر شهادت طلبی زندگی موج می زند و با هیچ چسبی نمی توان این دو اندیشه متضاد را به هم نزدیک کرد و آنها را برخاسته از یک خاستگاه دانست.